همه به خوبی می
دانیم كه پایه های ظلم یزید بن معاویه از همین زمان به لرزش در آمد و سپس
فرو ریخت. این اثر گذاری در اوایل تاریخ اسلام و مخصوصاً تاریخ شیعه همیشه
با تابش پرتو خونهای مظلومین كربلا پشتیبان و حمایت كننده رهروان حضرت
حسین بن علی (ع) بوده است.
همه به خوبی می دانیم كه در طول تاریخ
جنگهای بزرگی اتقاق افتاده است. انسانهای بی شماری كشته شده و خانه های
بسیاری ویران گشته اند. چه بسا در این جنگها نیز انسانهای كوچك و بزرگ و
زنان و مردان بی گناه طعمه آتش پر لهیب جنگ ها گشته اند. مثال های قابل
فهم در زمان معاصر جنگ های اول و دوم جهانی بوده است كه طی ان بیش از 30
میلیون نفر از مردم كشورهای مختلف و با زبان های مختلف به كام مرگ فرو
رفته اند ولی آیا شنیده اید كه در هیچ جایی از جهان برای این انسانها
مراسم و یاد بود هایی همچون یادبود شهدای كربلا به پا دارند؟ حرف در این
مورد بسیار است ولی بهتر آن است كه به اثرات این واقعه مهم در زمان حال
كشور عزیزمان ایران كه داعیه پیروی و رهروی از این شهیدان را در سرلوحه
عقاید خود دارند، و درسی كه ما باید از این واقعه بگیریم پرداخته و اثرات
آن را بازگو كنیم.
سالهای نه چندان دور در كشور ایران انقلابی رخ داد
همه می دانیم كه انقلابهای جهان برای خود تئوری های تعریف شده ای دارند كه
رهبری، بسیج مردم، ایدئولوژی و عقاید انقلابی .... از اهم آن می باشند.
غرض
از بیان این نكته این است كه رهبری این انقلاب با اتكا به ایدئولوژی و
تفكر عاشورایی و استقامت از شهدای عاشورائی مردم این كشور را به صورت امت
واحده در آورده و كاخ ستمشاهی را كه از حمایت همه جانبه استكبار جهانی بر
خوردار بود، به قعر سیاهی ها بفرستد. البته سخن گفتن از پیروزی این انقلاب
شكوهمند در چند سطر ظلم به تاریخ است ولی مقصود ما این است كه انقلابهای
بسیاری در جهان اتفاق افتاده كه یا به علت دارا نبودن ایدئولوژی مناسب و
وصل نبودن به یك چشمه زلال الهی و نداشتن تفكری همچون تفكر شیعی یا به
كودتا تبدیل گشته اند یا ناكام شده اند.
به برهه ی دیگر از زمان بر
می گردیم بعد از پیروزی انقلاب دشمنان قسم خورده به جان كشور اسلامی ایران
می افتند تا او را از پای درآورند ولی در فكر و ذهن خود به این تفكر
نرسیده اند كه با شروع جنگ علیه كشوری كه متصل به تفكر شیعی و تفكر
عاشورائی می باشد نمی توانند مقابله بكنند. تمام دنیا در یك طرف با كلیه ی
امكانات و تجهیزات و عده و عده بسیج می شوند و در طرفی دیگر كشوری با
ایدئولوگ های خود با امام حسین (ع) شجاع و قهرمانش با ابوالفضل(ع)
جوانمردش با علی اكبر (ع) نوجوان خود با جوانانی همچون جوانان بنی هاشم و
زینب (س) ام المصائبش مادر و الگوی صبر و استقامت. آیا بهتر نیست مقایسه
ای حتی كوچك بین جوانان ومردم زمان حال با آن گروه اندك مظلوم و شجاع
كربلا انجام دهیم تا بگوئیم تاثیرات آنها بر این مردم چگونه بوده است آیا
بزرگسالانی كه زن و فرزند و تمام علایق دنیوی خود را رها كردند و عاشقانه
به صف شهادت طلبان شتافتند. الگویی بجز حسین(ع) داشتند؟ جوانان برومندی كه
واژه جوانمردی و فتوت را از سرورشان آقا ابوالفضل(ع) یاد گرفته بودند
چگونه دین خود را به رهبر و امام خویش به اثبات رساندند.
آنهائیكه حتی
از پیدا شدن اجساد خود احتراز می كردند و می خواستند گمنام و بی نام و
نشان در میان گل و لای های جزیره مجنون و یا كوههای سر به فلك كشیده
كردستان دفن گردند. آیا حالات جوانانی كه اینك نیز از تلویزیون می بینیم
در شب حمله به دشمن با حالات شب قبل از شهادت حضرت علی اكبر(ع) و حضرت
قاسم شباهتهایی ندارند؟ آیا این جوانان نیز كشته شدن در راه هدف و خداوند
را اهلاء من العسل نمی دانند؟ آنهایی كه شبهای قبل از عملیات با گریه و
زاری و دعا از خدا رسیدن به وصال را خواستار بودند.
آیا حالات و احوال
این مادران و زنان و خواهران كه با مقاومت و صبر و همیاری خویش، با حضرت
زینب(س) كمی مشابهت ندارد؟ آیاد ختران و زنانی كه در ایام قبل از سقوط
خرمشهر در كنار شوهران و برادران خویش اسلحه بر كف داشتند و یا مرهم بر
زخم آنها می گذاشتند و نیز پشتیبانی آنها از رزمندگان شباهتهایی یه اوضاع
و احوال زینب(س) ندارد؟
كمی به جلوتر می آییم شاید 8 سال دفاع مقدس در
نظر بعضی ها در زمان و مكان مخصوصی اتفاق افتاده باشد ولی در زمانی نه
چندان دور در آنطرف دریای مدیترانه در كشوری كه اقوام مختلف با گرایشهای
مختلف زندگی می كنند فقط یك گروه شیعی به نام حزب الله لبنان با استعانت
از خداوند متعال و الگو گرفتن از رهبر شهید خود حسین بن علی(ع) تنواسته
اند لرزه بر اندام گروه وحشی و خشن صهیونستها بیاندازند.
انها بعد از
اخراج صهیونیستها از كشورشان در یك جنگ 33 روزه دنیا را به حیرت واداشتند
در حالیكه تمام كشور های عربی كه در طول دوران مختلف با رژیم غاصب
صهیونیستی مقابله كرده اند همیشه دست از پا دراز تر شكست خورده و
سرزمینهای خویش را به دست آنها سپرده اند. صحرای سینا در مصر و بلندی های
جولان در سوریه ،قسمتی از خاك اردن شاهدان این مثال می باشند. تمام این
مسائل مربوط به تاثیر گذاری تفكر عاشورا و محرم است كه بحث بیشتر درباره
انها در این مقال نمی گنجد.
حال كه از تاثیرات عاشورا و تفكر عاشورائی
در ابعاد دفاعی سخن به میان امد بهتر است كمی هم درباره ابعاد اجتماعی و
اخلاقی كه باید بر زندگی ما جاری و ساری باشد سخن به میان بیاوریم.
متاسفانه
در سالهای اخیر با توجه به رسوخ فرهنگ غربی در كشور های مختلف و خود
باختگی بعضی از كشورها و ملل درباره هویت خویش نقش مذهب كم رنگ تر شده و
یا به نوعی تحت تاثیر عوامل تاثیر گذار فرهنگ وارداتی گردیده است.
این
موضوع در كشور ما هم به چشم می خورد و ان هم نوعی سطحی نگری نثبت به مسائل
مهمی همچون عاشورا و تفكر عاشورائی میباشد و عمق و جان مسئله متاسفانه
دچار نوعی فراموشی شده است. همگان اعتقاد بر این یافته ایم كه فقط گریه بر
شهیدان عاشورا و محرم در جهت محترم شمردن راه انها كافی است و یاد كردن از
انها را فقط در این دهه محرم بسنده كرده ایم. ایا كسانی كه با رشادت و
شهادت خود اینگونه بر تاریخ جهان تاثیر گذاشته اند فقط گریه می خواهند یا
اینكه ما باید هدف اصلی قیام انها را بررسی و تحلیل كنیم؟ ایا این گروه
اندك فقط برای اب جنگیدند؟ مگر در سرزمین خویش اب . نان و موقعییت
نداشتند؟ و یا اینكه این گروه برای به دست اوردن قدرت چند روزه اینچنین به
خاك و خون افتادند؟اگر چنین بود حتماً به حكمرانی یك منطقه نائل می شدند و
ساكت و آرام در گوشه ای حكومت می كردند. آری هم و غم این گروه برای آب و
نان و رسیدن به مسند حكومت نبود، بلكه ایشان با عمل خویش مكتب شیعه را
برای همیشه بیمه كردند و چراغی افروختند كه همیشه زمان روشنگر راه
انسانهای واقعی گردیدند. آنها جمله اِن الحیات عقیده و الجهاد را به مفهوم
كامل معنی نمودند.
حال
وظیفه ما آیا گریه كردن بر آنهاست یا الگو قرار دادن تك تك آن شهیدان؟ آیا
ما در زندگی روزمره خود تا چه حد از این تفكر تبعیت می كنیم؟ به مبارزه با
استكبار و ظلم و ستم علیه ملتها چگونه فكر می كنیم؟ با امر به معرف و نهی
از منكر چه دیدگاهی داریم؟ برای یاری ستمدیدگان چه فكری كرده ایم؟ آیا یار
و یاور مظلومان جهان هستیم؟ در رابطه با اجرای اصول و فروع دین چه كرده
ایم؟
اینها سوالاتی است كه باید امروزه به آنها جواب داده و مقایسه
ای با عملكرد خود و تفكرات شیعه داشته باشیم و از سوی دیگر هم جنبه های
مثبت را از یاد نبرد.جامعه كنونی ما بعد از انقلاب اسلامی الگوی خود را بر
اساس تفكرات شیعی و عاشورایی قرار داده است. مبارزه با كشورهای غاصب و
ستمگر و قدرتهای زورگویی همچون امریكا و اسرائیل در راه سیاست های جمهوری
اسلامی ایران قرار گرفته است. ایران امروز دیگر ایران زمان گذشته نیست كه
با اخم كردن یك وزیر خارجه امریكایی خود را ببازد. امروز در سایه تفكر
زندگی یعنی عقیده و جهاد، كشورهایی همچون امریكا با شكست مواجه شده اند و
چنان افتضاحی بر آنها مستولی گردیده است كه گفتگو درباره آنها در این
مقاله نیست .
امروزه ایران با حمایت از ستمدیدگان و محرومان جهان چشم و
چراغ و امید محرومان كل جهان گردیده است. این كشور با وجود تحریم های بین
المللی از سوی كشورهای مختلف توانسته است در عرصه های مختلف با پایداری و
مقاومت و ابراز عقیده موفقیت هایی بدست آورد. روز با روز بر هزیمت و
نابودی قدرتهای جهان افزوده می شود. در این میان در نظر بعضی ها ممكن است
كه تنگناهایی نیز وجود داشته باشد . مثلاً بساط عیش و نوش و خوشگذرانی و
تجمل گرایی آنها به راه نباشد و یا مشكلاتی از قبیل گرانی و تورم و مسائل
روز كه ناشی از مشكل تراشی دشمنان نیز می باشد بوجود آید ، ولی باید به
یاد داشته باشیم كه مبارزه هزینه می خواهد و اگر تمام ملت بر این مشكلاتِ
مبارزه آگاهی داشته باشند بزودی به نتایج مطلوب خواهند رسید.
ما به
عنوان پیروان تفكر محرم و عاشورا امروز باید با الهام گیری از حركت آن
عزیزان در همه جنبه های زندگی خود بتوانیم به اهداف عالیه انسانی و اسلامی
نائل گردیم. با شجاعت و مبارزه در راه عقیده و جانبازی و شهادت در راه
اعتقادات خویش ، با دستگیری و حمایت از محرومین و ستمدیدگان ، با صبر و
استقتمت در راه مبارزه، انشاءالله آینده روشنی در پیش روی ما خواهد بود.
ایاتاثیرات گفتار و خطابه های حضرت زینب (س) در بارگاه شام یزید او را رسوا
نكرد؟ آیا به گفته تاریخ نویسان زنان و اهالی حرم یزید بن معاویه تحت
تاثیر كلام پر شور حضرت زینب كبری (س) قرار نگرفتند؟
چگونه ظرفیت مغز را افزایش دهیم ؟