غیبت 3-2 هفته ای مسی از میادین

گرت بیل در رویای قهرمانی در چمپیونزلیگ

بازگشت پویول به تمرینات گروهی بارسا

مصدومیت کورتوا و گودین در پیروزی اتلتیکو مقابل رئال

احتمال بازگشت ایکاردی، مهاجم اینتر، به بارسا

تمدید قرارداد خوسه کاسادو با مالاگا

عصبانیت په په از بنزما

 ایاتاثیرات گفتار و خطابه های حضرت زینب (س) در بارگاه شام یزید او را رسوا نكرد؟ آیا به گفته تاریخ نویسان زنان و اهالی حرم یزید بن معاویه تحت تاثیر كلام پر شور حضرت زینب كبری (س) قرار نگرفتند؟

همه به خوبی می دانیم كه پایه های ظلم یزید بن معاویه از همین زمان به لرزش در آمد و سپس فرو ریخت. این اثر گذاری در اوایل تاریخ اسلام و مخصوصاً تاریخ شیعه همیشه با تابش پرتو خونهای مظلومین كربلا پشتیبان و حمایت كننده رهروان حضرت حسین بن علی (ع) بوده است.
همه به خوبی می دانیم كه در طول تاریخ جنگهای بزرگی اتقاق افتاده است. انسانهای بی شماری كشته شده و خانه های بسیاری ویران گشته اند. چه بسا در این جنگها نیز انسانهای كوچك و بزرگ و زنان و مردان بی گناه طعمه آتش پر لهیب جنگ ها گشته اند. مثال های قابل فهم در زمان معاصر جنگ های اول و دوم جهانی بوده است كه طی ان بیش از 30 میلیون نفر از مردم كشورهای مختلف و با زبان های مختلف به كام مرگ فرو رفته اند ولی آیا شنیده اید كه در هیچ جایی از جهان برای این انسانها مراسم و یاد بود هایی همچون یادبود شهدای كربلا به پا دارند؟ حرف در این مورد بسیار است ولی بهتر آن است كه به اثرات این واقعه مهم در زمان حال كشور عزیزمان ایران كه داعیه پیروی و رهروی از این شهیدان را در سرلوحه عقاید خود دارند، و درسی كه ما باید از این واقعه بگیریم پرداخته و اثرات آن را بازگو كنیم.
سالهای نه چندان دور در كشور ایران انقلابی رخ داد همه می دانیم كه انقلابهای جهان برای خود تئوری های تعریف شده ای دارند كه رهبری، بسیج مردم، ایدئولو‍‍ژی و عقاید انقلابی .... از اهم آن می باشند.
غرض از بیان این نكته این است كه رهبری این انقلاب با اتكا به ایدئولوژی و تفكر عاشورایی و استقامت از شهدای عاشورائی مردم این كشور را به صورت امت واحده در آورده و كاخ ستمشاهی را كه از حمایت همه جانبه استكبار جهانی بر خوردار بود، به قعر سیاهی ها بفرستد. البته سخن گفتن از پیروزی این انقلاب شكوهمند در چند سطر ظلم به تاریخ است ولی مقصود ما این است كه انقلابهای بسیاری در جهان اتفاق افتاده كه یا به علت دارا نبودن ایدئولوژی مناسب و وصل نبودن به یك چشمه زلال الهی و نداشتن تفكری همچون تفكر شیعی یا به كودتا تبدیل گشته اند یا ناكام شده اند.
به برهه ی دیگر از زمان بر می گردیم بعد از پیروزی انقلاب دشمنان قسم خورده به جان كشور اسلامی ایران می افتند تا او را از پای درآورند ولی در فكر و ذهن خود به این تفكر نرسیده اند كه با شروع جنگ علیه كشوری كه متصل به تفكر شیعی و تفكر عاشورائی می باشد نمی توانند مقابله بكنند. تمام دنیا در یك طرف با كلیه ی امكانات و تجهیزات و عده و عده بسیج می شوند و در طرفی دیگر كشوری با ایدئولوگ های خود با امام حسین (ع) شجاع و قهرمانش با ابوالفضل(ع) جوانمردش با علی اكبر (ع) نوجوان خود با جوانانی همچون جوانان بنی هاشم و زینب (س) ام المصائبش مادر و الگوی صبر و استقامت. آیا بهتر نیست مقایسه ای حتی كوچك بین جوانان ومردم زمان حال با آن گروه اندك مظلوم و شجاع كربلا انجام دهیم تا بگوئیم تاثیرات آنها بر این مردم چگونه بوده است آیا بزرگسالانی كه زن و فرزند و تمام علایق دنیوی خود را رها كردند و عاشقانه به صف شهادت طلبان شتافتند. الگویی بجز حسین(ع) داشتند؟ جوانان برومندی كه واژه جوانمردی و فتوت را از سرورشان آقا ابوالفضل(ع) یاد گرفته بودند چگونه دین خود را به رهبر و امام خویش به اثبات رساندند.
آنهائیكه حتی از پیدا شدن اجساد خود احتراز می كردند و می خواستند گمنام و بی نام و نشان در میان گل و لای های جزیره مجنون و یا كوههای سر به فلك كشیده كردستان دفن گردند. آیا حالات جوانانی كه اینك نیز از تلویزیون می بینیم در شب حمله به دشمن با حالات شب قبل از شهادت حضرت علی اكبر(ع) و حضرت قاسم شباهتهایی ندارند؟ آیا این جوانان نیز كشته شدن در راه هدف و خداوند را اهلاء من العسل نمی دانند؟ آنهایی كه شبهای قبل از عملیات با گریه و زاری و دعا از خدا رسیدن به وصال را خواستار بودند.
آیا حالات و احوال این مادران و زنان و خواهران كه با مقاومت و صبر و همیاری خویش، با حضرت زینب(س) كمی مشابهت ندارد؟ آیاد ختران و زنانی كه در ایام قبل از سقوط خرمشهر در كنار شوهران و برادران خویش اسلحه بر كف داشتند و یا مرهم بر زخم آنها می گذاشتند و نیز پشتیبانی آنها از رزمندگان شباهتهایی یه اوضاع و احوال زینب(س) ندارد؟
كمی به جلوتر می آییم شاید 8 سال دفاع مقدس در نظر بعضی ها در زمان و مكان مخصوصی اتفاق افتاده باشد ولی در زمانی نه چندان دور در آنطرف دریای مدیترانه در كشوری كه اقوام مختلف با گرایشهای مختلف زندگی می كنند فقط یك گروه شیعی به نام حزب الله لبنان با استعانت از خداوند متعال و الگو گرفتن از رهبر شهید خود حسین بن علی(ع) تنواسته اند لرزه بر اندام گروه وحشی و خشن صهیونستها بیاندازند.
انها بعد از اخراج صهیونیستها از كشورشان در یك جنگ 33 روزه دنیا را به حیرت واداشتند در حالیكه تمام كشور های عربی كه در طول دوران مختلف با رژیم غاصب صهیونیستی مقابله كرده اند همیشه دست از پا دراز تر شكست خورده و سرزمینهای خویش را به دست آنها سپرده اند. صحرای سینا در مصر و بلندی های جولان در سوریه ،قسمتی از خاك اردن شاهدان این مثال می باشند. تمام این مسائل مربوط به تاثیر گذاری تفكر عاشورا و محرم است كه بحث بیشتر درباره انها در این مقال نمی گنجد.
حال كه از تاثیرات عاشورا و تفكر عاشورائی در ابعاد دفاعی سخن به میان امد بهتر است كمی هم درباره ابعاد اجتماعی و اخلاقی كه باید بر زندگی ما جاری و ساری باشد سخن به میان بیاوریم.
متاسفانه در سالهای اخیر با توجه به رسوخ فرهنگ غربی در كشور های مختلف و خود باختگی بعضی از كشورها و ملل درباره هویت خویش نقش مذهب كم رنگ تر شده و یا به نوعی تحت تاثیر عوامل تاثیر گذار فرهنگ وارداتی گردیده است.
این موضوع در كشور ما هم به چشم می خورد و ان هم نوعی سطحی نگری نثبت به مسائل مهمی همچون عاشورا و تفكر عاشورائی میباشد و عمق و جان مسئله متاسفانه دچار نوعی فراموشی شده است. همگان اعتقاد بر این یافته ایم كه فقط گریه بر شهیدان عاشورا و محرم در جهت محترم شمردن راه انها كافی است و یاد كردن از انها را فقط در این دهه محرم بسنده كرده ایم. ایا كسانی كه با رشادت و شهادت خود اینگونه بر تاریخ جهان تاثیر گذاشته اند فقط گریه می خواهند یا اینكه ما باید هدف اصلی قیام انها را بررسی و تحلیل كنیم؟ ایا این گروه اندك فقط برای اب جنگیدند؟ مگر در سرزمین خویش اب . نان و موقعییت نداشتند؟ و یا اینكه این گروه برای به دست اوردن قدرت چند روزه اینچنین به خاك و خون افتادند؟اگر چنین بود حتماً به حكمرانی یك منطقه نائل می شدند و ساكت و آرام در گوشه ای حكومت می كردند. آری هم و غم این گروه برای آب و نان و رسیدن به مسند حكومت نبود، بلكه ایشان با عمل خویش مكتب شیعه را برای همیشه بیمه كردند و چراغی افروختند كه همیشه زمان روشنگر راه انسانهای واقعی گردیدند. آنها جمله اِن الحیات عقیده و الجهاد را به مفهوم كامل معنی نمودند.


حال وظیفه ما آیا گریه كردن بر آنهاست یا الگو قرار دادن تك تك آن شهیدان؟ آیا ما در زندگی روزمره خود تا چه حد از این تفكر تبعیت می كنیم؟ به مبارزه با استكبار و ظلم و ستم علیه ملتها چگونه فكر می كنیم؟ با امر به معرف و نهی از منكر چه دیدگاهی داریم؟ برای یاری ستمدیدگان چه فكری كرده ایم؟ آیا یار و یاور مظلومان جهان هستیم؟ در رابطه با اجرای اصول و فروع دین چه كرده ایم؟
اینها سوالاتی است كه باید امروزه به آنها جواب داده و مقایسه ای با عملكرد خود و تفكرات شیعه داشته باشیم و از سوی دیگر هم جنبه های مثبت را از یاد نبرد.جامعه كنونی ما بعد از انقلاب اسلامی الگوی خود را بر اساس تفكرات شیعی و عاشورایی قرار داده است. مبارزه با كشورهای غاصب و ستمگر و قدرتهای زورگویی همچون امریكا و اسرائیل در راه سیاست های جمهوری اسلامی ایران قرار گرفته است. ایران امروز دیگر ایران زمان گذشته نیست كه با اخم كردن یك وزیر خارجه امریكایی خود را ببازد. امروز در سایه تفكر زندگی یعنی عقیده و جهاد، كشورهایی همچون امریكا با شكست مواجه شده اند و چنان افتضاحی بر آنها مستولی گردیده است كه گفتگو درباره آنها در این مقاله نیست .
امروزه ایران با حمایت از ستمدیدگان و محرومان جهان چشم و چراغ و امید محرومان كل جهان گردیده است. این كشور با وجود تحریم های بین المللی از سوی كشورهای مختلف توانسته است در عرصه های مختلف با پایداری و مقاومت و ابراز عقیده موفقیت هایی بدست آورد. روز با روز بر هزیمت و نابودی قدرتهای جهان افزوده می شود. در این میان در نظر بعضی ها ممكن است كه تنگناهایی نیز وجود داشته باشد . مثلاً بساط عیش و نوش و خوشگذرانی و تجمل گرایی آنها به راه نباشد و یا مشكلاتی از قبیل گرانی و تورم و مسائل روز كه ناشی از مشكل تراشی دشمنان نیز می باشد بوجود آید ، ولی باید به یاد داشته باشیم كه مبارزه هزینه می خواهد و اگر تمام ملت بر این مشكلاتِ مبارزه آگاهی داشته باشند بزودی به نتایج مطلوب خواهند رسید.
ما به عنوان پیروان تفكر محرم و عاشورا امروز باید با الهام گیری از حركت آن عزیزان در همه جنبه های زندگی خود بتوانیم به اهداف عالیه انسانی و اسلامی نائل گردیم. با شجاعت و مبارزه در راه عقیده و جانبازی و شهادت در راه اعتقادات خویش ، با دستگیری و حمایت از محرومین و ستمدیدگان ، با صبر و استقتمت در راه مبارزه، انشاءالله آینده روشنی در پیش روی ما خواهد بود.

Normal 0 false false false EN-US X-NONE FA

بسم الله الرحمن الرحیم

مجموعه روایات و اخبار مربوط به حکم کفار و اهل کتاب به دو دسته تقسیم می­شود:

الف :روایات دال بر نجاست اهل کتاب

ب: روایات دال بر طهارت اهل کتاب

دو نکته:

نکته اول: این روایات در مورد اهل کتاب، نصاری، یهود، مجوس و ناصبیها وارد شده است؛

نکته دوم: اجتناب از کفار و اهل کتاب چند حیث می تواند داشته باشد : قذارت و پلیدی باطنی مثل قذارت حیض و نفاس، قذارت ذاتی ظاهری ( شرعی ) مثل نجاست ذاتی کلب و خنزیر و قذارت عرضی ظاهری ( شرعی ) مثل نجاسات عارضه بر اشیاء طاهره بالذات

اما روایاتی که به آنها استدلال بر نجاست اهل کتاب شده است چند طایفه است:

طایفه اول[1] : در بعضی از روایات به طور مطلق نهی از ارتباط با اهل کتاب و ... شده است:

این روایات خود به چند دسته تقسیم میشود:

1.    امام علیه السلام به طور مطلق از ارتباط با اهل کتاب نهی کرده­اند مثل :

صحیحه سعيد الأعرج‌

[4047] { محمد بن يعقوب‏[تعليق‏] } وَ عَنْ عَلِيِّ بْنِ إِبْرَاهِيمَ عَنْ أَبِيهِ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ الْمُغِيرَةِ (البجلی امامی ثقه من اصحاب الاجماع)عَنْ سَعِيدٍ الْأَعْرَجِ ( السمان امامی ثقه) قَالَ : سَأَلْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ ع عَنْ سُؤْرِ الْيَهُودِيِّ وَ النَّصْرَانِيِّ فَقَالَ لَا[2]

صحيحة علي بن جعفر

[4045] { محمد بن يعقوب‏[تعليق‏] }وَ عَنْ عِدَّةٍ مِنْ أَصْحَابِنَا عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ خَالِدٍ (البرفی امامی ثقه جلیل )عَنْ يَعْقُوبَ بْنِ يَزِيدَ (الانباری امامی ثقه جلیل )عَنْ عَلِيِّ بْنِ جَعْفَرٍ ( العریضی) عَنْ أَخِيهِ أَبِي الْحَسَنِ مُوسَى ع قَالَ سَأَلْتُهُ عَنْ مُؤَاكَلَةِ الْمَجُوسِيِّ فِي قَصْعَةٍ وَاحِدَةٍ وَ أَرْقُدَ مَعَهُ عَلَى فِرَاشٍ وَاحِدٍ وَ أُصَافِحَهُ قَالَ لَا [3]

 

صحیحه هارون بن خارجه

[4046] {محمد بن يعقوب‏[تعليق‏] عن عدة من أصحابنا[ضمير]}وَ عَنْهُمْ عَنْ أَحْمَدَ(أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ خَالِدٍ (البرفی)) عَنْ إِسْمَاعِيلَ بْنِ مِهْرَانَ(ابن محمد ابی نصر امامی ثقه لیس بغال و لاضعیف) عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ زِيَادٍ (ابن ابی عمیر )عَنْ هَارُونَ بْنِ خَارِجَةَ(الصیرفی امامی ثقه) قَالَ: قُلْتُ لِأَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع إِنِّي أُخَالِطُ الْمَجُوسَ فَآكُلُ مِنْ طَعَامِهِمْ قَالَ لَا

*صحیحه علی بن جعفر

 

4342- 4-[4] وَ بِإِسْنَادِهِ { محمد بن الحسن‏[ضمير] }عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ أَحْمَدَ بْنِ يَحْيَى عَنِ الْعَمْرَكِيِّ ( بن علی امامی ثقه جلیل) عَنْ عَلِيِّ بْنِ جَعْفَرٍ

 عَنْ أَخِيهِ مُوسَى بْنِ جَعْفَرٍ ع فِي حَدِيثٍ قَالَ: سَأَلْتُهُ عَنِ الصَّلَاةِ عَلَى بَوَارِيِّ النَّصَارَى وَ الْيَهُودِ- الَّذِينَ يَقْعُدُونَ عَلَيْهَا فِي بُيُوتِهِمْ أَ تَصْلُحُ قَالَ لَا يُصَلَّى عَلَيْهَا

 

صحیحه عبد اللّه بن يحيي الكاهلي

[4041]{تعلیق} وَ عَنْهُ(مُحَمَّدِ بْنِ يَحْيَى(العطار)‏) عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ(بن عیسی الاشعری) عَنْ عَلِيِّ بْنِ ْحَكَمِ(الانباری امامی ثقه جلیل) عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ يَحْيَى الْكَاهِلِيِّ (امامی ثقه)قَالَ:سَأَلْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ ع عَنْ قَوْمٍ مُسْلِمِينَ يَأْكُلُونَ وَ حَضَرَهُمْ رَجُلٌ مَجُوسِيٌّ أَ يَدْعُونَهُ إِلَى طَعَامِهِمْ فَقَالَ أَمَّا أَنَا فَلَا أُوَاكِلُ الْمَجُوسِيَّ وَ أَكْرَهُ أَنْ أُحَرِّمَ عَلَيْكُمْ شَيْئاً تَصْنَعُونَهُ فِي بِلَادِكُمْ  [5]

 

حاشیه1؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟

شبهه اول:

الاستدلال بها على النجاسة يتوقف على استبعاد ان يكون الكلام- سؤالا و جوابا- متجها الى حال هذه العناوين من حيث الحزازة النفسية فيها لا من حيث سراية النجاسة.

 و اما مع افتراض هذا الاحتمال بنحو لا ظهور في خلافه فلا يمكن الاستدلال بالرواية على النجاسة بل يلتزم بحرمة هذه العناوين، ما لم تقم قرينة من الخارج على الترخيص

 و يؤيد هذا الاحتمال غلبة انتفاء الرطوبة في الحالات المذكورة كما أشير سابقا .....

   ...   إنه لو سلم ان استنكاف الامام (ع) عن مؤاكلة المجوسي كان بسبب التحريم، و ان التحريم عام، و امتناعه عن التحريم على الآخرين كان بمعنى امتناعه عن إخراجهم عما تقتضيه التقية من المساورة، فلا يدل التحريم المذكور على النجاسة بعد عدم انحصار ما يترقب كونه منشأ لذلك في الارتكاز المتشرعي العام في النجاسة.[6].

شبهه دوم:

«فلا يبعد أن يكون ما فيها من المنع من الأشياء المذكورة في السؤال بلحاظ كونها نحوا من الموادّة المنهيّ [7] عنها، و إلّا فمجرّد نجاستهم لا تقتضي إلّا المنع من بعض تلك الأشياء في الجملة لا مطلقا»[8].

شبهه سوم  :

[9]«أنّه لا دلالة لها على النجاسة؛ لقوّة احتمال مرجوحية المؤاكلة معهم مطلقاً، لا للسراية، كما أنّه مقتضىٰ إطلاقها الشامل لليابس، سيّما مع اشتمالها على النهي عن الإقعاد على الفراش و المسجد و نحوهما.

و تشهد له  صحیحه عَبْدِ اللَّهِ بْنِ يَحْيَى الْكَاهِلِيِّ قَالَ:سَأَلْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ ع عَنْ قَوْمٍ مُسْلِمِينَ يَأْكُلُونَ وَ حَضَرَهُمْ رَجُلٌ مَجُوسِيٌّ أَ يَدْعُونَهُ إِلَى طَعَامِهِمْ فَقَالَ أَمَّا أَنَا فَلَا أُوَاكِلُ الْمَجُوسِيَّ وَ أَكْرَهُ أَنْ أُحَرِّمَ عَلَيْكُمْ شَيْئاً تَصْنَعُونَهُ فِي بِلَادِكُمْ[10][11].

و المراد من التحريم المنع، و ظاهرها أنّ الحكم علىٰ سبيل التنزّه لا الحرمة، كما هو ظاهر هذا التعبير في غير واحد من المقامات.و صحيحةُ عِيص بن القاسم قَالَ: سَأَلْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ ع عَنْ مُؤَاكَلَةِ الْيَهُودِيِّ- وَ النَّصْرَانِيِّ وَ الْمَجُوسِيِّ- فَقَالَ إِذَا كَانَ مِنْ طَعَامِكَ وَ تَوَضَّأَ فَلَا بَأْسَ[12].

و صحيحتهُ الأُخرى قَالَ: سَأَلْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ ع عَنْ مُؤَاكَلَةِ الْيَهُودِيِّ وَ النَّصْرَانِيِّ- فَقَالَ لَا بَأْسَ إِذَا كَانَ مِنْ طَعَامِكَ وَ سَأَلْتُهُ عَنْ مُؤَاكَلَةِ الْمَجُوسِيِّ- فَقَالَ إِذَا تَوَضَّأَ فَلَا بَأْسَ.[13].

و لعلّ المراد بالتوضّي الاستنجاء بالماء، أو غسل يده. و هما ظاهرتا الدلالة في عدم نجاستهم، و النهي عن مؤاكلتهم علىٰ سبيل الكراهة مطلقاً، أو في بعض الصور».

شبهه چهارم:

همچنین مرحوم علامه طهرانی فرموده است:« نهى از غَسل يا تناول از ظرف مجوسى يا پوشيدن لباس خريدارى شده‏از نصرانى از باب رجحان احتياط است نه نهى تحريمى مولوى‏

اين روايات نيز همان حكم روايات سابق را دارند؛ زيرا گرچه نهى از غسل و يا تناول آنيه مجوس و يا لُبس ثياب بدون در نظر گرفتن روايات دالّه بر حلّيت- چنانچه گذشت- موجب ظهور بدوى بر نجاست‏اند، الّا اينكه صريح روايات دالّه بر حلّيت در تمام موارد مذكوره جاى شكّى مبنى بر نجاست ذاتى اهل كتاب باقى‏نمى‏گذارند، و نهى در اين روايات از باب رجحان احتياط و تجنّب از قذارات است نه از باب نهى تحريمى مولوى»[14]

حاشیه 2؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟

 

 

2.     در بعضی دیگر از روایات امام علیه السلام درپاسخ  امر به غَسل کره­اند در حالیکه در فرض سؤال لحاظ رطوبت ساریه نشده است بلکه از این جهت مطلق است مثل :

صحيحة محمد بن مسلم‌

[4042] و{محمد بن يعقوب‏[تعليق‏] عن‏}َ عَنْ أَبِي عَلِيٍّ الْأَشْعَرِيِّ (احمد بن ادریس بن احمد ابوعلی الاشعری القمی امامی ثقه جلیل)عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عَبْدِ الْجَبَّارِ(القمی امامی ثقه جلیل) عَنْ صَفْوَانَ (بن یحیی البجلی امامی ثقه جلیل من اصحاب الاجماع لا یروی و لا یرسل الا عن ثقه) عَنِ الْعَلَاءِ بْنِ رَزِينٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ مُسْلِمٍ «  عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ ع فِي رَجُلٍ صَافَحَ رَجُلًا مَجُوسِيّاً قَالَ يَغْسِلُ يَدَهُ وَ لَا يَتَوَضَّأُ[15]

صحیحه عبد الله بن سنان

4349- 2- وَ {محمد بن الحسن‏[ضمير]} بِإِسْنَادِهِ عَنْ عَلِيِّ بْنِ مَهْزِيَارَ( امامی ثقه جلیل) عَنْ فَضَالَةَ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ سِنَانٍ  

قَالَ: سَأَلَ أَبِي أَبَا عَبْدِ اللَّهِ ع عَنِ الرَّجُلِ‏[16] يُعِيرُ ثَوْبَهُ لِمَنْ يَعْلَمُ أَنَّهُ يَأْكُلُ الْجِرِّيَّ([17]) وَ يَشْرَبُ الْخَمْرَ فَيَرُدُّهُ‏[18]- أَ يُصَلِّي فِيهِ قَبْلَ أَنْ يَغْسِلَهُ قَالَ لَا يُصَلِّي فِيهِ حَتَّى يَغْسِلَه[19]ُ.

روايت أبي بصير‌[20]

[4044] وَ { محمد بن يعقوب‏[تعليق‏] }عَنْ حُمَيْدِ بْنِ زِيَادٍ (الکوفی واقفی ثقه) عَنِ الْحَسَنِ بْنِ مُحَمَّد( بن سماعه واقفی معاند فی الوقف ثقه) عَنْ وُهَيْبِ بْنِ حَفْصٍ( واقفی ثقه) عَنْ أَبِي بَصِيرٍ ( الاسدی امامی ثقه جلیل من اصحاب الاجماع و لیس بواقفی ) عَنْ أَحَدِهِمَا ع فِي مُصَافَحَةِ الْمُسْلِمِ الْيَهُودِيَّ وَ النَّصْرَانِيَّ قَالَ مِنْ وَرَاءِ الثَّوْبِ فَإِنْ صَافَحَكَ بِيَدِهِ فَاغْسِلْ يَدَكَ [21]

شبهه اول:

مرحوم شهید صدر فرموده است: «...بأن الغالب في مورد المصافحة عدم الرطوبة، و حينئذ يكون ارتكاز عدم سراية النجاسة بدون رطوبة قرينة على ان الأمر بالغسل ليس بلحاظ النجاسة، و انما هو أمر تنزيهي ........

و ان حمل الحديث على سراية النجاسة و لو بدون رطوبة على خلاف الارتكاز العرفي، و حمله على السراية في فرض وجود الرطوبة حمل على فرد نادر، لان الغالب في المصافحة عدمها، فيتعين الحمل على احتمال ثالث، و هو ان نفس المصافحة للمجوس بذاتها قذر يطرأ على اليد من قبيل قذارة الجنابة و الحيض، و هذا أحد الأقسام الثلاثة للقذارة التي تقدمت عند الحديث عن الآية الكريمة». [22]شیه

حاشیه3؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟

حا

شبهه دوم:

حضرت امام قدس سره در نقد روایات بند الف و ب فرموده­اند:

«أنّ الأمر كذلك (إنّ الأمر بالغسل محمول علىٰ ما إذا كان في اليد رطوبة سارية، فهو ظاهر في نجاستهم، كالأمر بغسل الثوب من ملاقاة الكلب بالنسبة إلىٰ صحيحة ابن مسلم لولا سائر الروايات، و أمّا مع ملاحظتها فالظاهر منها أنّ مصافحة الذمّي مرجوح نفساً؛ لأجل ترك المحابّة معهم، و الأمر بالغسل محمول على الاستحباب لإظهار التنفّر و الانزجار عنهم؛ سواء كانت اليد مرطوبة أو لا.

و الدليل على المرجوحية مطلقاً مضافاً إلىٰ رواية الحسين بن زيد، عن الصادق، عن آبائه (عليهم السّلام) عن النبي (صلّى الله  عليه و آله و سلّم) أنّه نهىٰ عن مصافحة الذمّي صحيحة عليّ بن جعفر المتقدّمة، و صحيحته الأُخرى الظاهرتان في أنّ المصافحة معهم مطلقاً مرجوح. و حمل النهي فيها على الغيري خلاف الظاهر، سيّما في مثل المقام ممّا يعلم مرجوحية إظهار الموادّة معهم بأيّ نحو كان.

و يؤيّده بل يدلّ عليه إرداف النهي عن المصافحة بالرقود مع المجوس علىٰ فراش واحد، و بالنهي عن إقعاد اليهودي و النصراني علىٰ فراشه و مسجده في صحيحته الأُخرىٰ.

و تدلّ علىٰ أنّ الغسل ليس للتطهير بل لإظهار التنفّر»[23].

حاشیه 4؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟

 

 محقق همدانی پس از نقل روایات دیگر فرموده است :« ما يمكن الاستشهاد به للمدّعى من الأخبار المتقدّمة إنّما هو موثّقة سعيد الاعرج و صحيحة محمّد بن مسلم الاولى، و رواية أبي بصير، فإنّ المتبادر من النهي عن أكل سؤرهم و شربه- كما في الموثّقة- بواسطة القرائن المغروسة في أذهان المتشرّعة: المنع منه، لقذارته شرعا، لا الحرمة تعبّدا.

و حمله على الكراهة- كالنواهي المتعلّقة بالأسآر المكروهة، كسؤر الفأرة و نحوها- خلاف الظاهر.

و كذا المتبادر من الأمر بغسل اليد الملاقية للكتابي بالمصافحة- كما في الخبرين الأخيرين - نجاستها، و كون الأمر بغسلها ناشئا منها، فحمله على إرادة الوجوب التعبّدي بعيد، مع مخالفته لفتوى الأصحاب.

و حمله على الاستحباب- كما في غسل الثوب من بول الحمار و نحوه- غير بعيد، لكنّه خلاف ظاهر الأمر.

لكن بناء على إرادة ظاهره من الوجوب الشرطي يجب تقييده بما إذا كانت الملاقاة برطوبة مسرية، جمعا بينه و بين ما دلّ على أنّ «كلّ يابس ذكيّ» [24] فيدور الأمر بين التقييد بقرينة منفصلة، و بين حمل الأمر على الاستحباب.

و لا يبعد أن يكون الأوّل أولى خصوصا مع اعتضاده بفهم الأصحاب و فتواهم، فيتمّ به الاستدلال.

و احتمال كون الأمر بالغسل في الروايتين ، و كذا النهي عن سؤرهم في الرواية الأولى  ناشئا من نجاستهم العرضيّة، فإنّ الغالب نجاسة ظاهر بدنهم، لأنّهم لا يغتسلون و لا يتطهّرون، مدفوع: بأنّ الغلبة لا توجب القطع بالنجاسة في خصوصيّات الموارد حتّى يجب الاجتناب عنهم مطلقا، كما يقتضيه ظاهر الروايات، مع أنّ مقتضى ظاهرها سببيّة نفس العنوان المذكور فيها للحكم، فليتأمّل[25].

لكن ربما يؤيّد إرادة الاستحباب التفكيك بين المصافحة من وراء الثوب و بدونه، كما في رواية  أبي بصير[26]، فإنّ ظاهرها نفي البأس عن المصافحة من وراء الثياب، مع أنّه لو كانت المصافحة برطوبة مسرية، وجب غسل الثوب الملاقي لليهوديّ أو النصرانيّ، بناء على نجاستهما، و إلّا لم يجب غسل اليد أيضا لو لم تكن من وراء الثياب.

و يؤيّده أيضا رواية القلانسي[27]، قال: قلت لأبي عبد اللّه عليه السّلام: ألقى الذمّي فيصافحني، قال: «امسحها بالتراب أو بالحائط» قلت: فالناصب، قال: «اغسلها» [28] فإنّ مقتضى الاجتزاء بمسح اليد عدم نجاستها.

و حملها على عدم الرطوبة فيكون المسح مستحبّا تعبّدا ينافيه الأمر بغسلها في الفقرة الأخيرة، فإنّ سوق الرواية يشهد باتّحاد المراد بالفقرتين.

اللّهمّ إلّا أن يراد بالغسل أيضا الاستحباب.

و يؤيّده أيضا مرسلة الوشّاء أحمَدَ بنِ إدريسَ، عَن مُحَمَّدِ بنِ أحمَدَ بنِ يَحيَى، عَن أيّوبَ ابنِ نوحٍ، عَنِ الوَشّاءِ، عَمَّن ذَكَرَهُ،

عَن أبى عَبدِ اللَهِ عَلَيهِ السَّلامُ، أَنَّهُ كَرِهَ سُؤْرَ وَلَدِ الزِّنَا، وَ سُؤْرَ الْيَهُودِىِّ وَ النَّصْرَانِىِّ، وَ الْمُشْرِكِ، وَ كُلِّ مَا خَالَفَ الْإسْلَامَ، وَ كَانَ أَشَدُّ ذَلِكَ عِنْدَهُ سُؤْرَ النَّاصِبِ.[29]

لكن يحتمل قويّا إرادة الحرمة من الكراهة، فإنّ إرادتها منها بلحاظ معناها اللغوي غير عزيز في الأخبار»[30].

$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$قسمت اول

 

/* Style Definitions */ table.MsoNormalTable {mso-style-name:"Table Normal"; mso-tstyle-rowband-size:0; mso-tstyle-colband-size:0; mso-style-noshow:yes; mso-style-priority:99; mso-style-parent:""; mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt; mso-para-margin-top:0cm; mso-para-margin-right:0cm; mso-para-margin-bottom:10.0pt; mso-para-margin-left:0cm; line-height:115%; mso-pagination:widow-orphan; font-size:11.0pt; font-family:"Calibri","sans-serif"; mso-ascii-font-family:Calibri; mso-ascii-theme-font:minor-latin; mso-hansi-font-family:Calibri; mso-hansi-theme-font:minor-latin; mso-bidi-font-family:Arial; mso-bidi-theme-font:minor-bidi;}

محمود حمیدی (کوروس)

موسسه فرهنگی وهنری هفت افرنگ مازندران بامدیریت مهران فغانی باهمکاری اداره فرهنگ وارشاداسلامی قائم شهراقدام به برگزاری جشن بزرگ کودک وخانواده نموده است.جشن بزرگ کودک وخانواده باحضورخاله شادونه درتاریخ 92/7/7ساعت 19الی21درسالن امامعلی حبیبی قائم شهربرگزارگردید.شایان ذکراست دراین جشن،کودکان به همراه مادران خودازبرنامه های متنوع وشادمخصوص کودکان که توسط خاله شادونه اجراشده بودلذت برده اندوجشن مورداستقبال خوب کودکان وخانواده ها نیز قرارگرفته است.

سلامممممممممممممممممممممممممممممممممممم

چطوووورین؟؟؟من ک خوبم ا

ایشالا همیشه دلتوووون شاددددددد

عاغا من اومتم بگممممممممممممم دیگ باید برم

خب حالا کجا میریم؟؟؟؟معلومه دیگ مدرسه

کلاس ما هم میشه ستاد دیوونه ها

خخخخخ

بهله دیگ بهتون میسرم ولی خعلی خعلی خعلی خعلی خعلی کممم

واییییییییییییییییییییییییی پاییز

اصن بخاطر مدرسه نیستا فقط و فقط بخاطر اینه ک من همش سرما میخورم

از اون جایی هم ک من آمپول نمیزنم مجبورمم دارو بخورم بهله بهله

عاغا دلم واستون میتنگه

منو فراموشششش نکنین

دوستون دارمممممممممممممممم زیاددد

 

بابای دوستای زشت من

 

درساتونو خوب بخونین حالا نخوندیدنم نخوندین فوقش ی کتکی چیزی میخورید بهله دیگ.........

مواظب خودتون باشیدددددددددددد

 

 

باسلام ودعای خوشبختی گیرا به تک ستاره کویر قلبم و به کسی که همیشه شعله عشقش در دلم روشن است و لحظه ای حتی نمیتوانم فکر فراموشیش رابکنم و کسی که عشقش تاروپود و خون و جسم  و جانم را آلوده عشق کرد و کاری کرد که باعث شد یک عمر چشم براهش باشم و کسی که قلب من یکجا مال اوست عزیز ترازجانم و کبوتر زیبای عشق و امیدم از دیروز تا فرداهای عمرم دوستت دارم وتاهمیشه خیالت با من است و هر شب خداشاهده باخیال تو از کوچه ساکت و غمگین شما میگذرم و تا از آنجا عبورنکنم خواب به چشمانم نمیرود و هرموقع که می آیم اگر چراغ منزلتان خاموش باشد به کو چه اتان نمی آیم تا مبادا مزاحم خواب نازنینت شوم  وشنیده ام که قصد امتحان دادن به ارشد را داشته ای امیدوارم که موفق شوی و روزگار برایت چیزی را رقم بزند که تو بخواهی و من همیشه دعای خیرت میکنم ولی اگر چراغتان روشن باشد بی دریغ دو دور در کوچه اتان دقیق پشت درب منزلتان می آیم و با اشک چشم میروم و بیاد می آورم روزهای گرم وسردی که منتظر بودم که بیرون بیایی و من تورا ببینم وشبها تادیر موقع در کوچه اتان بودم چه خاطرات شیرینی و عذاب آوری یادش بخیر یک شب پشت درب خانه اتان که میخواستی زنگ بزنی خواهش کردم یک لحظه دست نگهدار و تو آمدی پیشم غروب بود هواهم تاریک و باهم صحبت کردیم ومن قبل از دیدن تو هزار حرف آماده میکردم و تا همینکه تورا میدیدم جز سلام چیز دیگری نمیتوانستم بگویم لبهایم خاموش و فقط محو تماشایت میشدم واقعا نفرین به گذشته کاش دوباره بر میگشت  به روزهای انتظار نه روزهای سخت انتقام و من همیشه به فکر تو هستم که چرا رفتی لا اقل جوابم رابده وتا بدانم چه چیز و چه کس باعث نابودی من شد تو بگو وحتی اگر از شهر مان هم که بروی انتقالی میگیرم و دنبالت می آیم حتی اگر پیر باشی و فرسوده برای من مهم پیری و جوانیت نیست فقط وجودت باشد همه چیز من دارم سمانه من خیلی دوستت دارم هیچکس به اندازه من نخواهد دوستت داشت